20201031 rycerze kolumba

20201031 beatyfikacja McGivney

Nasze panie Katechetki

1. Jolanta Opaluch

2. Marta Rózio

3. Beata Czaplicka

św. Tomasz Apostoł wymieniony jest w 7 miejscach Nowego Testamentu:

  • 3 razy w ewangelii św. Jana Apostoła
  • ewangeliści Mateusz (Mt 10,3), Marek (Mk 3,18) i Łukasz ( Łk 6,15) podają imię apostoła wraz z wymienieniem Grona Dwunastu
  • raz przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich (Dz 1, 13) wśród apostołów w Wieczerniku.

św. Jan w swojej ewangelii przytacza 3 razy wypowiedzi Tomasza dzięki którym możemy lepiej poznać przyszłego apostoła:

swtomaszGdy Jezus zamierza udać się do Jerozolimy: "Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty. Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat Łazarz chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz.

Jezus usłyszawszy to rzekł: Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą. A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. Mimo jednak że słyszał o jego chorobie, zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu.

Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: Chodźmy znów do Judei. Rzekli do Niego uczniowie: Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz? Jezus im odpowiedział: Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?

Jeżeli ktoś chodzi za dnia, nie potknie się, ponieważ widzi światło tego świata. Jeżeli jednak ktoś chodzi w nocy, potknie się, ponieważ brak mu światła. To powiedział, a następnie rzekł do nich: Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić.

Uczniowie rzekli do Niego: Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje. Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł, ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego. Na to Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć." ( J 11, 1-16). 

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezu powiedział: "Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga" I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.

Znacie drogę, dokąd Ja idę. Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. (J 14, 1-6).  

niewiernyTrzeci raz przyniósł Tomaszowi przydomek "niewierny":
"Wieczorem tego pierwszego dnia tygodnia przyszedł Jezus, choć tam, gdzie byli uczniowie, drzwi były zamknięte z powodu strachu przed Judejczykami, stanął pośrodku i odezwał się do nich: "Pokój wam".

Po tych słowach pokazał im ręce i bok. Uczniowie zatem, rozpoznawszy Pana, ucieszyli się. Jezus powtórnie powiedział do nich: "Pokój wam. Jak mnie posłał Ojciec, tak również ja was posyłam". Po tych słowach tchnął na nich i rzekł im: "Przyjmijcie Ducha Świętego. Jeśli czyjeś grzechy odpuścicie, będą im odpuszczone; czyje zatrzymacie, będą zatrzymane".

Tomasz, jeden z Dwunastu, nazywany Didymos, nie był z nimi, gdy przyszedł Jezus. 25 Pozostali zatem uczniowie powiedzieli mu: "Widzieliśmy Pana". A on rzekł: "Jeżeli na Jego rękach nie zobaczę śladu po gwoździach, i jeżeli nie włożę swego palca w ślad po tych gwoździach, i jeżeli nie włożę swej dłoni w Jego bok, nie uwierzę".

Tymczasem ósmego dnia znowu uczniowie byli tam w środku, a z nimi Tomasz. Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: "Pokój wam". Potem zwrócił się do Tomasza: "Wyciągnij tu swój palec, obejrzyj moje ręce; wyciągnij swoją dłoń i włóż do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym".

Tomasz rzekł Mu na to: "Pan mój i Bóg mój". Jezus powiedział mu: "Uwierzyłeś, bo mnie zobaczyłeś? Błogosławieni, którzy choć nie widzieli, uwierzyli". Jeszcze wiele innych znaków uczynił Jezus w obecności swych uczniów, które nie są zapisane w tej księdze. Te natomiast są zapisane, abyście uwierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga; i abyście wierząc, mieli życie w Jego imieniu. ( J 20,19-31).

ZNACZENIE IMIENIA - POCHODZENIE, WYKONYWANY ZAWÓD

Imię Tomasz - zostało przetłumaczone z języka hebrajskiego na grecki jako didymos, co oznacza ?bliźniak". Nie wiemy jednak, czyim bliźniakiem był Tomasz Apostoł. Według legendy miał brata Eleazara lub siostrę Lizję (Lidia). Nie wiadomo też nic o jego pochodzeniu, rodzinie i zawodzie. Możemy tylko przypuszczać, że był rybakiem, jak większość apostołów, gdyż w opisie ze zmartwychwstałym Chrystusem nad jeziorem Genezaret znajduje się wśród rybaków i jest wyliczony jako drugi po Piotrze, obok synów Zebedeusza i Natanaela. (J 21, 2).

TOMASZ APOSTOŁ TO PATRON:

Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.

W IKONOGRAFII:

Święty Tomasz przedstawiany jest jako młodzieniec (do XIII w. na Zachodzie, do XVIII w. na Wschodzie), później jako starszy mężczyzna w tunice i płaszczu. W prezentacji ikonograficznej powraca wątek "niewiernego" Tomasza. Atrybutami Świętego są: kątownica, kielich, księga, miecz, serce, włócznia, którą go przebito, zwój.

WSPOMNIENIE TOMASZA APOSTOŁA W LITURGII

Początkowo( do roku 1969) wspomnienie Apostoła w kalendarzu liturgicznym przypadało na dzień 21 grudnia. Natomiast po posoborowej reformie tego kalendarza zostało przeniesione na 3 lipca (dzień przeniesienia relikwii do Edessy).

TRADYCJA CHRZEŚCIJAŃSKA O APOSTOLE

Osobą św. Tomasza Apostoła wyjątkowo zainteresowała się tradycja chrześcijańska. Pisze o nim Papiasz, Euzebiusz z Cezarei, Rufin z Akwilei, św. Grzegorz z Nazjanzu, św. Grzegorz Wielki, św. Ambroży, św. Hieronim i św. Paulin z Noli. W II wieku Papiasz ? biskup, jeden z Ojców Apostolskich zbierając tradycję apostolską o Tomaszu pisze:

?Nie słuchałem takich, którzy przytaczali obce jakieś przykazania, dane wierze naszej przez Pana i z samej wywodzącej się prawdy. Skoro gdziekolwiek spotkałem którego z tych, co przestawali z prezbiterami, wypytywałem go o ich zdanie, co mówił (m.in.) Tomasz" (III,34.4).

Pierwszy historyk Kościoła z IV wieku Euzebiusz z Cezarei w "Historii kościelnej" wspomina ewangelii Tomasza (III,25.6) , natomiast o apostole pisze:

  • ?Po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Chrystusa, Tomasz, jeden z dwunastu apostołów, wysłał za bożem natchnieniem Tadeusza, należącego do grona 70 uczniów Chrystusowych, do Edessy, by tam jako herold i ewangelista opowiadał naukę Chrystusową" (I,13.4-21 i II, 1.6).
  • Tymczasem święci Zbawiciela naszego apostołowie i uczniowie rozproszyli się po całej ziemi. Tomasz, jak mówi podanie, z woli bożej dostał w udziale Partję" (III,1.1). ? wskazując , że głosił ewangelię w Parcie na północy Syrii.

W V wieku Tomasza wspomina również św. Hieronim w swoich dziełach: ?Kronika" i ?Dekret pseudo Gelazjański". Natomiast Święty Grzegorz Wielki żyjący w VII wieku w swojej homilii powiedział : ?Więcej bowiem niewiara Tomasza do wiary pomogła niż wiara innych uczniów" (homilia 26,8 ).

Według relacji Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Sokratesa, Pseudo-Doroteusza, św. Ambrożego, św. Grzegorza z Nazjanzu, św. Paulina i św. Hieronima, a także wg. Martyrologium Rzymskiego (księga liturgiczna Kościoła rzymskiego związana z kultem świętych.) święty Tomasz głosił Ewangelię najpierw Partom (obecny Iran), a następnie w Indiach.

Według apokryfu ?Dzieje Tomasza" apostoł około 52 roku dotarł do południowych wybrzeży Indii, do Malankaru, i tam rozpoczął chrystianizację. W dalszych rozdziałach opisany jest pobyt Tomasza u króla Gundaforosa w północnych Indiach i dalsze głoszenie ewangelii na tym kontynencie. Według tradycji założył siedem kościołów(Cranganore (Kodungallur), Chayal (Nilakkal), Kokamangalam, Niranam, Kottakkayal (Paravur), Palayur i Quilonie (Kollam). Przywędrował też do Mylapore (Meliapuru), gdzie nawrócił żonę i syna króla Mazdai (Misdai/Masdai), za co został skazany na śmierć. Ok. 72 r. poniósł śmierć męczeńską, przebity włóczniami przez czterech żołnierzy; zaś wedle innej wersji - zginął z rąk fanatyka na rozkaz jednego z władców hinduskich. Istnieje też tradycja, która powiada, że Tomasz nie zginął na miejscu (Mylapore), lecz krwawiąc dotarł do Chinnamalai (obecnie zwanego Górą św. Tomasza gdzie obecnie znajduje się największe sanktuarium ku czci tego świętego) i tam dopiero zmarł, a wierni uczniowie złożyli jego ciało w grobowcu w Mylapore niedaleko Madras (pobliże Zatoki Bengalskiej). Z historycznych przekazów dowiadujemy się , że kiedy w roku 1517 Portugalczycy dotarli do Mylapore, miano im pokazać grób Apostoła. W 1547 roku wybudowano kościół ku czci apostoła. Na ołtarzu stoi kamienny krzyż Tomasza z VII w. , który odnaleźli Portugalczycy w 1522 r. Napis na nim opowiada o kazaniach i męczeństwie Tomasza.. Jego ciało w nieznanych okolicznościach przewieziono w III wieku do Edessy (obecnie turecka Şanl?urfa) w Azji Mniejszej, potem na wyspę Chips, a w roku 1258 r. krzyżowcy przewieźli je do Ortony w Italii.

APOKRYFY o św. Tomaszu Apostole

1. Historia Abgara

2. Apokalipsa Tomasza (zwana także Listem Pana naszego Jezusa Chrystusa do Tomasza lub Słowami Zbawiciela do Tomasza opisuje koniec świata).

3. Dzieje Tomasza (powstały one dopiero w wieku III/IV. Opisuje on podróż św. Tomasza do Indii w roli architekta na zaproszenie tamtejszego króla Gondafora. Zamiast jednak budować pałac królewski, św. Tomasz głosił Ewangelię, a pieniądze przeznaczone na budowę pałacu przeznaczył na ubogich. Na skutek jego nauk i cudów nawrócił się król i jego rodzina).

3. Ewangelia Tomasza (na jej treść składają się logia, czyli słowa Chrystusa. Zdań tych jest 114. ). Spora ich część zgodna jest ze świadectwem zapisanym w ewangeliach synoptycznych. Według Euzebiusza zbiór ten miał posiadać biskup św. Papiasz (+ ok. 130) i miał nawet do nich napisać komentarz. Część tych słów odkryto w roku 1897 i 1903 w Egipcie w Oxyrhynchos). Powołuje się na nią jako autentyczną najstarsza homilia chrześcijańska tzw. II list do Koryntian św. Klemensa Rzymskiego XII, 2-6. ?Sam bowiem Pan zapytany przez kogoś, kiedy przyjdzie Jego królestwo, powiedział: kiedy dwa będą jednym, i to, co zewnątrz, będzie jak wewnątrz, a męskie z żeńskim ani męskie, ani żeńskie. Dwa są jednym, kiedy mówimy sobie wzajemnie prawdę i w dwóch ciałach jest bez żadnej obłudy jedna dusza. A to, co zewnątrz, jak to, co wewnątrz, znaczy: dusza jest tym, co wewnątrz, ciał tym, co zewnątrz. Jak więc twoje ciało jest widzialne, podobnie i dusza twoja niech się ujawnia w dobrych uczynkach. Męskie zaś z żeńskim, ani męskie, ani żeńskie, znaczy to: kiedy brat widząc siostrę nie myśli o niej jako o kobiecie, ani ona o nim jako o mężczyźnie. Jeśli tak będziecie postępować, mówi Pan, przyjdzie królestwo Ojca mego".
Również Orygenes pisze o tym, że Celsus znał tą ewangelię ? "Contra Celsum" 8,15. Sam o niej wspomina w Exeg. In Gen. T. III.

4. Ewangelia dzieciństwa Jezusa (opis życia lat dziecięcych Pana Jezusa. Stąd właśnie wzięły się średniowieczne legendy o ptaszkach, klejonych z gliny i ożywianych przez Pana Jezusa w zabawie z rówieśnikami itp. Fakty znane z tej ewangelii znalazły się świętej księdze muzułmanów Koranie- III, 50 i V, 111.).

Ksiądz Jan Twardowski w "Przyjaciele Pana Boga" napisał o świętym Tomaszu Apostole:

"Nie patrzmy na Tomasza krzywym okiem. Nie obgadujmy go. Nie przylepiajmy mu żadnej śmiesznej żółtej łatki. Nie doradzajmy: - Panie Tomaszu, nie tędy droga! Jak można Pana Boga dotykać paluchem! Nie wytykajmy swoimi palcami jego szukających świętych palców. Nie powtarzajmy mu na złość do ucha: << błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli >>, tłumacząc, że Jezus innych, nie takich jak on, prowadzi za rękę do nieba. Nie nazywajmy go sceptykiem, ani niedowiarkiem, ani katolikiem drugiej klasy. Pamiętajmy o tym, że to właśnie jemu Jezus pojawił się w całej urodzie swojego zmartwychwstania. Jezus ? choć podkreślił znaczenie innej drogi do Pana Boga, niż Tomasza ? powiedział mu: << skoro widziałeś Mnie, uwierzyłeś >>. Zmartwychwstały zszedł do poziomu ludzkiego rozumowania. Jezus, pokazując się Tomaszowi, czyniąc go świętym, uznał postawę tych, którzy uczciwie szukają prawdy i mają cywilną odwagę przyznania się do swoich trudności w wierze, nawet gdyby ktoś nazwał ich parszywą owieczką."
Powołanie Dwunastu Łk 6, 12 por. Mt10,1-4; Mk3, 6-19.

Wówczas poszedł na górę, aby się modlić. Całą noc modlił się do Boga, a kiedy nastał dzień, wezwał swoich uczniów, wybrał z nich dwunastu i nazwał ich apostołami. [Wybrał] Szymona, którego nazwał Piotrem i jego brata Andrzeja, i Jakuba, i Jana, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba Alfeuszowego, i Szymona zwanego Gorliwy, Judę Jakubowego, i Judę Iskariotę, który stał się zdrajcą.

Jezus ukazuje się uczniom J20, 19-20

Wieczorem w ten dzień pierwszy dzień tygodnia, tam gdzie uczniowie przebywali, zamknąwszy drzwi z obawy przed Judejczykami, Jezus przyszedł, stanął na środku i mówi:
- Pokój wam.
Po tych słowach pokazał im ręce i bok. Uradowali się więc uczniowie ujrzawszy Pana. Powiedział im znowu:
- Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam.
Po tych słowach tchnął na nich i mówi:
- Weźcie Ducha Świętego. Komu odpuścicie grzechy, temu są odpuszczone, a komu zatrzymacie, temu są zatrzymane.
A Tomasz, jeden z dwunastu, zwany Bliźniakiem, nie był z nimi kiedy Jezus przyszedł. Mówili mu więc inni uczniowie:
- Ujrzeliśmy Pana.
A on im powiedział:
- Jeśli nie zobaczę śladów gwoździ na Jego rękach i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mej w Jego bok, nie uwierzę.
Po ośmiu dniach uczniowie znowu byli w domu i Tomasza z nimi. Przychodzi Jezus, chociaż drzwi były zamknięte, stanął na środku i rzekł:
- Pokój Wam!
Potem mówi Tomaszowi:
- Włóż tutaj palec i oglądaj moje ręce, włóż także rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem, ale wierzącym. A Tomasz Mu odpowiedział:
- Pan mój i Bóg mój!
Mówi mu Jezus:
- Uwierzyłeś, boś Mnie ujrzał. Szczęśliwi ci, którzy nie ujrzeli, a uwierzyli.

J 11,16
Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: <<Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć>>.

J 14,1
Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzycie! 2 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. 3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam gdzie Ja jestem. 4 Znacie drogę, dokąd ja idę. 5 Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? 6 Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.

kronika_006W krajobraz i duchowe bogactwo miasta Ełk wchodzi (tworząc nową stronę historii) parafia pod wezwaniem Świętego Tomasza Apostoła powołana przez ks. Biskupa Edmunda Piszcza ? Biskupa Warmińskiego ? dekretem z dnia 28.05.1991 r. Dekret wszedł w życie 1 lipca 1991 r.

I Proboszczem został mianowany ks. Jarosław Dąbrowski (po trzecim roku swojego kapłańskiego posługiwania).

Po powstaniu parafii Pierwsza Msza Święta została odprawiona 7 lipca o godz. 14 w kaplicy dojazdowej pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w Młodziach, istniejącej już przed powstaniem parafii, którą urządzili mieszkańcy: Mołdzi, Guzek, Lepak Dużych i Małych oraz Judzik, pod kierunkiem ks. Zdzisława Siuty w części budynku należącego do Gminy Ełk, gdzie część budynku zajmowała Szkoła Podstawowa dla dzieci z kl. I i III.

Odpust w kaplicy w Mołdziach jest 26 sierpnia i tego dnia 1991 r. odbył się w nowej parafii. Msze św. W tygodniu: wtorek i środa, I piątek i święta kościelne.

Do parafii należą:

Ełk:

  • ul. Kajki (numery nieparzyste)
  • ul. 11 listopada
  • ul. Asnyka
  • ul. Baczyńskiego
  • ul. Brzechwy
  • ul. Tuwima

Miejscowości:

  • Bartosze
  • Bienie
  • Buniaki
  • Chrzanowo
  • Guzki
  • Judziki
  • Lepaki Duże
  • Lepaki Małe
  • Mołdzie
  • Rękusy
  • Siedliska
  • Talusy

 


Pokaż Parafia św. Tomasza Apostoła w Ełku na większej mapie
facebook oratorium facebook tomasz DUC IN ALTUM logo odnowa logo domowy kosciol KofC
 
stat4u